Ang iStorya Ko..: Siya Na..

Ang iStorya Ko..: Siya Na..: Siya na talaga! as in siya na!... di ba siya napapagod? takbo siya kasi ng takbo sa isip ko..umaga, hapon gabi magdamag 24hours 7 days a we...

Nakakatulele na ang mga news ngayon chopper hearing, Arroyo's case, dengue, tapos Manila crisis since umaga till now yan lagi naririnig ko..nakakasawa! Asa pa kayo sa justice dito sa Pilipinas, magalit na kung magalit kayo bulag at bingi ang hustisya dito kahit mangisay pa sila sa galit.. nakakalungkot lang talaga. Kanina sa hearing sa senado nakakaawa ang isang bookkeeper kinulong dahil di nila nakuha ang sagot na dapat sagutin ng bookkeeper. Nagtatrabaho lang ang taong yun sa according sa iuutos ng kanyang amo.. bakit ang amo niya na yun di nila kinulong bagkos ayun ang daming alibi.. sakit dito sakit dun..sarap ng buhay sa labas! nakakainis talaga. Dami pwede pagkaabalahan at problema sa Pilipinas bakit ang mga walang kwentang bagay pag aksayahin nila ng oras. Ang tae! ng gobyerno dito kahit kelan wala ako bilib~

Collection of Statusessss

Never get too attached to anyone, cus attachments lead to Expectations, and Expectations lead to disappointments.

Sometimes its better not to say anything, than to say how you truly feel and make things worse.


Attitude and personality are two different things...
My personality stays within me wherever I am.
My attitude depends on the people in front of me.


Don't be too confident when someone tells you that they love you, the real question is "until when"? because just like seasons
People change and so do Feelings

I've realized something today. No matter how hard you try to plan your life, life has a plan for you all on its own.

"Don't worry about what people say behind your back, they are the people who are finding faults in your life instead of fixing the faults in their own life"!

Funny how someone can make you feel so important one minute and then make you feel like crap the next   :o(

Don't judge me until you have lived my life and have experienced all the things I have gone through. Then you can make your decision about what you think of me.


There are songs that can really make you sad and cry when you hear them.
But it's actually not the song that makes you cry, it's the people behind the memories

There are 4 things you can never recover: The stone..after the throw. The word..after it's said. The occasion..after it's missed. The time..after it's gone.

~ be yourself, don't change 4 anyone ... if they don't like you at your worst, then they don't deserve you at your best !!

"sometimes you'll never know the true value of a moment until it becomes a memory"

Sometimes I'm afraid to be happy, because every time I'm happy, something goes wrong and hurts me.

There are 4 things you can never recover: The stone..after the throw. The word..after it's said. The occasion..after it's missed. The time..after it's gone.

Letting Go.

So much sorrow deep in my heart

How to explain it, where do I start.
So much pain very deep within

To tired to start over, no where to begin.
Where to go, nothing left, nothing to show.
Could this be it, all there is to see.
Everything gone...nothing for me.
Where did it go? sadly I'll never know.
Many memories hidden in the mind.
Buried so deep, never will I find.
Finally realizing, letting go of the past.
The time had come, it was never meant to last...

Hupong

Hupong is a bisaya word na ibig sabihin sa tagalog "hubag" hmm....yung bang pamamaga. Kung sa english "swell" sa italyano "gonfiore" kung sa greek "πρήξιμο" haha awat na nga nalibang ako sa google translate..hihi adik lang.

Anyway, going back! bakit topic ko nga ba ang hupong? bakit ba? hmmm.. may idea ka? haha ewan ko sayo ming ang gulo mo! ayan tuloy nawala ako...wait nakalimutan ko mga sasabihin ko. BRB wew!.

... ......... . .... ...

Ayun! Back! haha feeling nasa site lang ah. Naalala ko na sa wakas. 

Kasi ganito yun..... ..

From out of the blue bigla ko naalala si lola ung mga pinagkukwento niya nung malapit na siya mamatay. Yun na ata ang huling kwentuhan namin dalawa, one time kasi noong dumalaw kami sa kanya, napansin ko ung sa may banda sakong niya na namamaga. Tinanong ko siya kung bakit namaga, kung masakit ba. And yun sinabi niya na yun na daw ang mga sign na malapit ka na mamatay, at pag once na ung hupong nahuyos (di ko lam sa tagalog ung huyos haha... basta ung pamamaga di na maga)  oras mo na daw. Nanghina ako ng marinig ko yun sa kanya, sino ba naman ang matutuwa, naghalo ang takot at pangamba.. Tiningnan ko mga mata ni lola sa mga oras na yun..mukhang seryoso talaga siya sa mga sinasabi niya. Simula nun lagi ko minomonitor yung hupong ni lola...hanggang sa inatake siya one night tinawagan lang kami sa bahay at dali dali kami pumunta dun sa kanila. Pagdating namin dun kala namin wala na siya,. di na nagsasalita..di na nagrereact... nasa bed lang walang malay... tiningnan ko ung sakong niya nahuyos na di na namamaga, natakot ako sa maaring mangyari sa mga oras na yun.. ang magawa ko lang is magdasal. Panay kausap namin sa kanya, baka sakali marinig niya kami at magkamalay. Mga ilang oras din nagdaan kala namin talaga wala na siya nagsi iyakan na lahat. Nang biglang nagising nalang siya at bumangon, at nagsalita bat daw kami nandun lahat. Ano ba daw meron. Syempre lahat kami nagulat, from lifeless biglang.. wow it's a miracle talaga ngyari... Kaya ayun kinabukasan pinapunta namin si father dun kay lola para makacommunion at mabendisyonan.  Di alam ni lola na pupuntahan siya ng pari, ng makita niya si father bigla daw siya nanigas at inatake ulet. Dinasalan siya ni father then nung nagsign of the cross na si father..bigla niya raw inangat kamay niya tapos ayun ..in a split seconds wala na siya.. haay kaya siguro bumalik si lola that night para sa blessing ni father.  Pero tanggap na namin lahat kung ano mangyari kay lola, complicated na kasi ung sakit niya.  

Kaya ayun, ang hupong ganun din kay uncle namaga din ung ankle niya days before siya namatay..  

Pero sabi nila pagmay malubhang sakit ka kaya nagkakahupong daw..di naman pag once na nahupong na eh yun na hehe... 

Kasi nung college ako lagi may hupong ankle ko dahil sa tapilok, napakaclumsy ko kasi na player kaya ayun.

Magreresearch nga ako sa hupong na to kung may medical explanation nga ba...  meron ba? share naman oh hehe.. 

Siya Na..

Siya na talaga! as in siya na!...  di ba siya napapagod? takbo siya kasi ng takbo sa isip ko..umaga, hapon gabi magdamag 24hours 7 days a week! Oh my life! nakakaaning na toooooh. 

Hindi ako inlove...sa katunayan inpain ako ngayon..struggle for someone that i used to... haayy nakakasad na sa ganito pa mangyayari...til now di pa  rin talaga ako nakakamove on. Akala ko lang pala... though ok na pero ewan parang may wall pa rin..invisible wall. Parang isa siyang star sa heaven na nakikita mo pero di mo naaabot kahit anong pilit mo pagreach out pero still out of reach.. tanging magagawa mo is titigan mo nalang hanggang sa maramdaman mo ang pain..maalala mo ang kahapon..tapos magsesenti ka..aasa... hahayy buhay nga naman. Sa totoo lang hindi ang pagsabi ng goodbye ang masakit, kundi ang flashback ng nakaraan..parang emotional torture pag naaalala mo.. 

Dunno hanggang kelan ko matatagalan to. Sana december na... 

Kahit feeling nawalan ako ngayon grateful pa rin ako kasi  nakakausap ko madalas mga kaibigan ko na di ko masyado or matagal na nakakausap. Ang dami nila sa totoo lang di ko lam san sila nang galing basta bigla nalang sila nagparamdam at nagsulputan. Like Janice and Andrei for ten years na di kami nagkita, last sunday ayun nakapagspendtime kami..then si Dj kelly bukas magspendtime kami after 6 years din.. tapos si denz saka si riq inaadd nila ako sa fb after 11 years?? wow tagal na talaga since last bonding. Tapos for how many many many years din nagkita kami ng pinakabestfriend ko na si Diyosa last sunday.. 

Si Diyosa kaklase ko nung highskul.. siya lang naman madalas ko kasama sa quite time..early in the morning 5am dun kami sa Lion's beach (queen tuna park na siya ngayon). Dun sabay kami kumakanta habang inaantay namin si sunrise..then sabay kami magpapray... kung hapon after ng klase dun din kami tumatambay..para tingnan si sunset.. we both love sunset and sunrise..i really missed those days... nagkahiwalay kami after ako umalis ng church..mas pinili ko kasi bf ko noon sa labas kaysa sa kanila...napakabad ko talaga. 

Ngayong June 19 we're having our reunion, so excited to meet them again.. Lahat kami may kanikaniyang buhay na... It's a blessing na din ang ngyari kasi kung hindi ako inpain ngayon di ako mageeffort na makipagspendtime sa kanila... mas ngayon ko kailangan ng kaibigan...  

..ng makakausap.. ng maglilift up...ng mageencourage.... 

3:43am

It's 3:43am nagising sa dami na pasaway na lamok.. 

Naalala ko bigla ang message last sunday dun sa service..

Bakit ba ako nagccrave sa love and attention ng tao na gusto ko? Na halos araw araw nalang ako umaasa na sana ganito sana ganyan..

Bakit pagdating kay God hindi naging ganun yung heart ko..

Sa buhay, walang kasing saya na mahalin ka ng tao na mahal mo rin.. masakit pag ang love na yun biglang maglaho. Masasaktan ka. Malulungkot. At yun ang reality.. 

Tanong ko ngayon, "Bat ba ako nabubuhay? Ano ba talaga purpose ko sa Earth na to? 

To love? to hurt? to leave someone? to help? 

Minsan naisip ko ng sumuko dahil di ko naintindihan purpose ko. 

Last sunday di ko iniexpect na ganun yung message sa mass.. Ang love ng tao nagbabago, pero ang love ni God hindi. Bakit ba ako masyado nagiistruggle sa love ng iba, na andyan naman ang love ni God? Unconditional love...